De norte a sur, de leste a oeste, as mulleres sofren os efectos e as consecuencias da ocupación territorial por parte dos réximes imperialistas coloniais, que subxuga os pobos en condicións infrahumanas e a través de asasinatos e encarceramentos traumáticos mentres o resto do mundo contempla en silencio. Isto é unha guerra.

Estamos a ser testigas da subida dos gobernos de extrema dereita e populistas de dereita en moitos países do globo, que impoñen un retroceso nos dereitos conquistados durante moitas décadas grazas a loitas populares pola xustiza, a liberdade e a igualdade. Por unha banda, incitan á intolerancia, o odio e a guerra contra minorías, migrantes, negras, indíxenas e persoas disidentes. Por outro, estes gobernos están a forzar a entrada dunhas axendas neoliberais moito máis radicais que defenden os intereses de corporacións transnacionales que apoiaron as súas campañas electorais.

Enfrontámonos a novas formas de colonialismo, onde eses gobernos, en conivencia con Corporacións Transnacionales (TNC), invaden nacións en África, Asia e América Latina aducindo investimentos directos e cooperación ao desenvolvemento. Manipulan a gobernos nacionais cuxas eleccións financiaron a través de mecanismos de axuda e baixo o paraugas dos Tratados de Libre Comercio e políticas neoliberais. Acaparan terras; desposúe e despraza familias e comunidades enteiras da súa forma de gañarse a vida e de todos os recursos naturais que son esenciais para a vida. Nestes contextos, as comunidades teñen que soportar extrema pobreza, violencia e medo sobre o seu presente e futuro. As mulleres págano caro mentres loitan para asegurar medios de supervivencia para as súas familias, son explotadas en traballos non remunerados e moitas veces acaban en prostitución, matrimonios temperáns e forzosos cun futuro embargado.

A militarización das nosas vidas cotiás ten pasado a ser habitual en todo o mundo. As superpotencias producen armamento e véndenllo a países onde posúen intereses económicos sólidos. As nacións africanas son os seus mercados preferidos, en particular os países de África Occidental e outros países como República Centroafricana, a República Democrática do Congo, e Mozambique. Fomentan a débeda ao prover armas aos gobernos nacionais e grupos rebeldes, que á súa vez sementan guerras civís e ataques terroristas en todo o territorio.

Mentres os pobos loitan entre eles, as TNC intensifican as súa operacións extractivistas e recuperan o pouco diñeiro que pagan como impostos en forma de pagos de débeda. Neste contexto, os gobernos nacionais carecen de capacidade para ofrecer servizos básicos, como sanidade, educación, auga e saneamento, vivenda, transporte público; non queda espazo para o proceso de construción de institucións democráticas. Aumentan a violación dos dereitos das mulleres e crimes xerais cando os sistemas xudiciais só defenden e protexen os intereses de elites políticas e a impunidade das TNC. Isto é unha forma de guerra.

Democracia foi deostada e non conseguiu que se celebren unhas eleccións xustas, mantendo gobernos ditatoriais no poder durante moitos anos. Os dereitos constitucionais e as leis manipúlanse e cambian conforme aos intereses dunhas elites minoritarias. Somos testigas de detencións e asasinatos de activistas políticas e do peche das súas organizacións en Turquía, Burundi e en moitas outras partes do mundo. As institucións rexionais e mundiais non conseguiron mediar nos conflitos nin fomentar a rendición de contas. En lugar diso, seguen lexitimando esas ditaduras.

Miles de persoas venxe forzadas a migrar. Vivimos un período histórico de mobilidade das persoas en busca dun lugar onde salven a vida e a vida das súas familias. África é o continente que recibe maior número de migrantes: nenos, mulleres e homes de zonas rurais a urbanas, e dun país a outro.

Miles de migrantes de África e Oriente Medio morren no mar Mediterráneo tentando chegar a Europa para salvar a vida, tentando escapar de toda a brutalidade que causan as guerras, a fame e as persecucións provocadas polas mesmas forzas capitalistas que se mencionaron antes. As migrantes viven nunhas condicións moi vulnerables e enfróntanse a todas as formas de discriminación: non se lles recoñece a cidadanía, non teñen acceso a empregos, non poden vivir coas súas familias, están expostas á fame negra, a enfermidades e a moitas outras cousas. As persoas migrantes son seres humanos con coñecementos, cultura, valores e teñen un papel que desempeñar no proceso de construír un mundo mellor para todas.