[ 25N ] Rebelíon, autodefensa,

contra todas as violencias machistas.

Económica, sexual, psicoloxica, fisica, reprodutiva obstetrica, laboral, institucional... As mulleres recibimos múltiples violencias en maior ou menor grado na nosa vida diaria. Neste 25 de Novembro queremos reivindicar a necesidade de tecermos redes de coidados e soporte das nosas vidas fronte a esas violencias que sufrimos e facelo dende a loita feminista.

No último ano coñecemos sentenzas xudiciais que confirman que a violencia sistémica e o monopolio da violencia por parte do estado son aínda un desafío que debemos afrontar dende o feminismo, que todas as campañas de chamados a denunciar as violencias machistas non ocultan a revictimización e mesmo a idenfensión que sufrimos neses procesos de denuncia.

Tamén constatamos que a violencia económica consecuencia da alianza capital-patriarcado segue colocando as nosas vidas e os nosos territorios en perigo. Por iso queremos falar de autodefensa e organización, autodefensa fronte á violencia física e psicolóxica mas tamén fronte á económica e institucional. Construír alternativas para a vida para defendernos das violencias que nos atravesan.

#FeminismoParaVivir #FeminismoParaTransformar #Autodefensa #TomarAsRúas

#AutodefensaFeminista #OrganizarAloita #nenUnhaMenos

As mulleres da coordenadora de Vigo da Marcha Mundial das mulleres, como acto previo ao día Internacional para a erradicación da violencia machista, queremos convidarvos, este 24 de novembro ás 11:30h. no mercado de Teis, a unha acción de rúa con varias dinámicas das que cómpre da vosa participación e colaboración:

- Trae o teu zapato co que escenificar e dar visibilidade ás 88 mulleres asasinadas este ano no estado español

- Performance creativa feminista contra a violência machista.

Traballaremos co corpo a través do teatro-imaxen, dos sons, dos ritmos e da danza, para visibilizar e deconstruir as opresións que vivimos as mulleres acotío, para propor alternativas transformadoras por medio da expresión artística e con a música e a poesía como ferramentas vinculantes da performance. Todas as mulleres con vontade , con enerxía e sen vergoña, estades convidadas a transgredir connosco do verbal para o corporal. Porque outras formas de linguaxe son posibles, porque todas somos criadoras, e porque se non se pode danzar, esta non é a nosa revolución.

Imos facer un ensaio mais non teño data confirmada, polo que aquelas interesadas en participar na performace, porvos en contato con nós ao correo: Este enderezo de correo-e está a ser protexido de programas autómatas de envío de correo non sedexado, precisas activar o JavaScript para velo

17 de outubro día mundial

para a ERRADICACIÓN da POBREZA

A pobreza extrema afecta a 767 millóns de persoas no mundo. É unha cifra inhumana, inmensa, intolerable... mais isto resulta aínda máis infame cando vemos que as 8 persoas máis ricas do mundo teñen tantos cartos como case a metade da poboación mundial. Estes son datos que indignan e que nos mostran o demente e descarnado do sistema capitalista. O sistema que nos goberna. O sistema que nos alecciona en que as alternativas ou cuestionamentos contra él son utopía. O sistema que emprega a pobreza como combustible para funcionar, porque para uns ser moi ricos, outrxs teñen, por forza, que ser moi pobres.

Dende a economía capitalista manéxanse cifras macroeconómicas de PIB, balanzas de pago... que pouco ou nada teñen que ver coa calidade de vida real do groso da poboación senón coa fartura de grandes empresas, que crean desequilibrios inxustos entre países que espolian e países que son roubados, que invisibilizan o traballo dos coidados e das redes humanas que fan posible que o mundo da economía real poida funcionar e cubrir as carencias nas que desembocan os seus “axustes”.

Nestas cifras da pobreza, un 60% son mulleres ou nenas. A pobreza ten nome de muller. Pese a que colaboramos igual que os homes na creación de riqueza, no reparto desta somos marxinadas. Os nosos traballos son os máis precarios, os menos dignificados e o traballo dos coidados, que asumimos maioritariamente, é invisibizado e súmase en moitos casos nunha dobre xornada. Colaboramos pois dobremente nesa riqueza da que moitas non nos beneficiamos.

Falamos da pobreza dos países do Sur que nutren co roubo dos seus recursos o consumismo obsceno de occidente e reivindicamos o reparto xusto, o dereito a soberanía alimentaria dos pobos e o fin da cobiza imperialista. Falamos tamén da pobreza nos países enriquecidos. Na Galiza, pese a que nos inundan os discursos de recuperación económica, o ano 2017 pechou con case un 18% da poboación galega en risco de pobreza. O opio do consumo e o individualismo fainos crer que nos sitúan no lado dxs privilexiadxs, cando nunca elxs pensaron compartilo connosco. Estamos nun mundo que deciden as elites económicas no que apenas somos xs extrxs da película.

A pobreza é algo que se herda, é algo condicionado polo lugar onde naces, polo sexo, pola cor da pel, e por moitos factores que discriminan e marcan barreiras claras nas oportunidades. Son falsos os mantras do mercado de que o esforzo se remunera e xs que quedan fora do reparto é porque non producen nada: os traballos máis duros, a explotación e os abusos son anexos da vulnerabilidade económica. Na nosa sociedade ademais, aumenta cada día a cantidade de persoas con traballo en situación de pobreza. O deterioro do mercado laboral é crecente, a precariedade, temporalidade e condicións inxustas aumentan. O que autodenominan progreso e “crecemento” depredan o noso medio ambiente, asolagando vieiros de non retorno. O mercado é insaciable e todo beneficio lle resulta suficiente.

O capitalismo e o patriarcado precisan da pobreza, precisan da desigualdade, precisan da inxustiza para existir. Son contrarios a unha vida digna. O beneficio social non o miden os cartos. Por todo isto, temos que reformular as regras económicas e reapropiarnos do noso dereito a unha vida digna e reivindicar o noso espazo neste mundo que nos debe pertencer por igual a todxs.

#anticapitalistas #feminismoParaVivir

As mulleres da Coordenadora local de Vigo da Marcha Mundial das Mulleres, sairemos a rúa con dúas accións:

-16 de outubro- Vestiremos as estatuas da cidade para amosar que a pobreza ten nome de muller. Que creamos riqueza e queremos que reflicte nas nosas vidas.

Se queres participar con nós, achegate a Casa das Mulleres na rúa Romil, 20. Estaremos dende ás 18:00h. ate 21:00h. para preparación e recoller material que utilizaremos na acción

-17 de outubro día mundial para a erradicación da pobreza- Colocaremos siluetas de muller polo paseo peonil do Calvario ás 19:00h.

O capitalismo e o patriarcado precisan da pobreza, precisan da desigualdade, precisan da inxustiza para existir. Amosaremos a realidade das mulleres e crianzas na Galiza:

-Condicións laborais piores, salarios baixos, temporalidade, fenda de pensións, vivenda inaccesible, pobreza enerxética, depredación do territorio, apropiación dos nosos corpos como mercadorias..

Participa con nós!! Na tua man tamén está denunciar este sitema capitalista heteropatriarcal