Introducción Coa
organización da Marcha Mundial das Mulleres, o ano 2000 foi en todo o planeta
un ano de iniciativas e de manifestacións das mulleres. En
Montreal foi elaborada unha plataforma mundial de reivindicacións contra
as violéncias e a pobreza que golpean ás mulleres. Na
Europa seguimos a manifestarnos para afirmar as nosas esixéncias de igualdade,
de xustiza e de solidariedade, e o noso rechazo ás violéncias, á
exclusión e á discriminación. Nós,
mulleres de Europa, marchamos para construir un mundo de igualdade entre as mulleres
e os homes, un mundo sen dominación masculina, co que iso significa de
marxinación e violéncia cara nós. Nós,
mulleres de Europa, marchamos para denunciar e loitar contra as consecuéncias
dramáticas que leva consigo a lei do máximo beneficio, nós
marchamos para construir un mundo baseado no reparto da riqueza colectiva, a igualdade,
a xustiza e a solidariedade. Nós,
mulleres de Europa, marchamos para reafirmar o noso compromiso pola paz, o desenvolvimento
e a democracia. Nós,
mulleres de Europa, marchamos en solidariedade con as reivindicacións das
mulleres dos países máis pobres. Esta marcha será
un paso adiante no desenvolvimento de redes de mulleres que constituiremos un
contrapoder que se fará escoitar nas instáncias europeas e nos governos
de cada país. Esta
é a profunda e lóxica transformación para a que nós
facemos un chamado, xa non agardamos pola pretendida "igualdade de oportunidades"
que se nos prometeu. |
|
|
Por
unha Europa solidária, democrática e aberta. As
mulleres estamos no centro dos fenómenos ligados á mundialización
económica: Flexibilización, precariedade no emprego, sobrexplotación,
mobilidade, crecimento das desigualdades, perda de dereitos adquiridos... Na Europa
como no resto do mundo, somos nós as que asumimos os custes máis
grandes da mundialización porque conformamos a naioría na man do
obra flexíbel e barata, recambiábel no nome da competitividade.
Somos nós as máis golpeadas polas crises económicas e as
restruturacións. Na Europa central e oriental, a transición para
unha economía liberal, mergullou 75 millóns de persoas, mulleres
na súa naioría, na precariedade. Os dereitos sociais, subordinados
aos imperativos do mercado, non están asegurados, os servizos públicos
son desmantelados e o investimento público diminue. Esta situación
crea as condicións para a eclosión de conflitos civís e étnicos
onde as mulleres somos sempre as primeiras vítimas. NÓS
QUEREMOS Unha
Europa solidária que consagre os seus esforzos en reducir a crescente desigualdade
entre países fartos e países con dificuldades, así como entre
homes e mulleres. -Esixiremos
a anulación da dévida dos países do terceiro mundo e o fin
dos programas de axuste estrutural. -Aderimo-nos
aos chamamentos internacionais que esixen un control cidadán da Organización
Mundial do Comércio; unha moratória sobre todas as decisións
que estendan os poderes da OMC e que provocarían unha desregulamentación
acentuada en numerosos campos; unha taxa sobre as transacións financeiras
(Taxa Tobim) e todas as medidas necesárias para limitar o poder das empresas
multinacionais e dos poseedores do capital. -Pediremos
a eliminación dos paraísos fiscais e o fin do segredo bancário. -Queremos
que cada país europeo inicie políticas de cooperación para
o desenvolvimento,sensíbeis á igualdade entre homes e mulleres.
Estas
políticas deben: -Apoiar
iniciativas de loita contra a pobreza e a subordinación das mulleres. -Favorecer
a autonomía das mulleres, aumentos no noso acceso aos recursos e a disminución
da nosa carga de traballo. Unha
Europa da Democracia que respete e prolongue a cidadanía. En
todas partes, e tamén nas democracias ocidentais, as mulleres somos sempre
cidadás de segunda clase. Os dereitos adquiridos son constantemente "postos
en causa" e os governos que se indignan polas condicións das mulleres
do Sul, continúan a soster os rexímenes, a miúdo ditatoriais,
polos que elas son sometidas. -Esiximos
igual representación de mulleres e homes na vida política, económica,
social e cultural. -Esiximos
que os nosos governos retiren todos os apoios aos rexímenes ditatoriais
que oprimen ás mulleres. -Esiximos
o respeito da laicidade e combatimos os integrismos e o poder das relixións
sobre as nosas vidas; esiximos que os códigos de estatus persoal discriminatórios
e de inspiración relixiosa non sexan recoñecidos en Europa e que
sexan modificados os acordos bilaterais con os países de orixen que autoricen
eses estatus discriminatórios. -Queremos
o acceso á cidadanía para as persoas estranxeiras, o dereito de
voto e de ser eleitas, mesmo chan, mesmos dereitos!!!
Unha Europa cun desenvolvimento sustentado.
En
todas partes a lei da competéncia entre estados e entre produtores fai
estragos. É a falta de respeito ao medio ambiente pola sobrexplotación
dos recursos naturais e a polución. -Esixiremos
unha alimentación san e suficiente para todo o mundo, unha información
sobre os organismos xeneticamente modificados. -Esixiremos
que sexan postas en marcha , sen demora, todas as recomendacións das conferéncias
mundiais sobre medio ambiente. -Esixiremos
que a Europa se comprometa cunha política de reequilibrio das riquezas,
de loita contra o desenvolvimento desigual e contra a fame. Unha
Europa da paz. Existe
e mantense a carreira de armamentos. Os dereitos dos povos e das persoas son esquecidos.
-Esiximos
unha baixada drástica dos gastos militares, a intervención da venda
de armas, que enriquece aos países ricos e empobrece aos países
pobres, así como a explotación ruinosa e perigosa das tecnologías
ligadas ao nuclear. Queremos un estudo sobre os efeitos devastadores da guerra
sobre o medio ambiente.
-Queremos
que Europa inicie unha política exterior activa para previr e facer cesar
os conflitos e as agresións armadas. -Queremos
o respeito ao dereito á autodeterminación dos povos. Unha
Europa aberta. Que
na vez de se converter en fortaleza, como lle teñen ordenado os acordos
de Schengen, ceda todo o seu espazo as persoas imigrantes, abolindo as discriminacións
a respeito delas, principalmente cara as mulleres. Polos
dereitos das mulleres imigrantes e estranxeiras esixiremos particularmente:
-A regularización
das persoas sen papeis, o dereito á residéncia garantidos para todas
e todos, autonomía para as mulleres imigrantes, independentenente da súa
situación conxugal ou de família, e a libre circulación das
persoas. -O
cese dos arrestos e das expulsións, o feche dos centros de retención. -O
respeito dos dereitos de asilo e o recoñecimento do estatuto de refuxiada
para as mulleres vítimas de discriminacións e persecucións
sexistas e/ou violéncia sexual, e para as vítimas de persecución
e discriminación polo seu lesbianismo. -Permiso
de residéncia independentemente da condición de esposa, de nai,
de filla, de irmá ou de muller de polígamo. -Posibilidade
de divórcio ou de separación sen pérdida do dereito á
residéncia. Unha
Europa ampla. Que comprenda o conxunto de países do Leste
ao Oeste, do Norte ao Sul. Somos as mulleres de todos eses países as que
marcharemos xuntas. |
|
|
Contra
a pobreza, a precariedade, pola igualdade social, económica e profesional. As
mulleres e as nenas facemos 2/3 do traballo mundial, a maior parte dese traballo
non é remunerado, nen recoñecido, nen valorizado. Polo tanto, se
as mulleres paramos de traballar, todo se para. Somos nós en todas partes
e sempre, as encargadas de asumir o traballo doméstico. As
mulleres somos as máis golpeadas polo desemprego e a precariedade. Accedemos
raramente aos empregos mellor valorados e temos salários inferiores aos
dos homes. NÓS
QUEREMOS Unha
Europa social. Onde o listado dos dereitos, dos salários e
da calidade de vida se faga polo alto. -Queremos
o pleno emprego con dereitos, igualdade, dereito a vivir dignamente e rechazamos
as discriminacións. -Esixiremos
polo dereito ao emprego, por rematar con o paro: .a
instauración en toda Europa dun salário mínimo garantido
e suficiente. .unha
redución máxima do tempo de traballo, sen redución dos salários,
sen flexibilidades, cos contratos correspondentes. .medidas
que poñan fin ao traballo submerxido e a todas as formas de escravismo
moderno. -Esixiremos
pola igualdade profesional das mulleres e homes:
.a igualdade de salários entre homes e mulleres. .a
supresión do traballo a tempo parcial imposto. .a
proibición das discriminacións sexistas, racistas ou baseadas no
handicap do emprego e polo acceso á formación; o dereito a unha
formación inicial e continuada. .a
proibición do traballo submerxido para todas e todos, agás nos sectores
con necesidades imperativas e, nese caso con compensacións. .dereito
a permiso de maternidade totalmente remunerada. -Esixiremos
dereitos sociais que permitan vivir dignamente: .aumento
das asignacións por desemprego e outras axudas sociais. .preservación
e xeralización dos sistemas públicos de protección social. .igualdade
de acceso á sanidade, á vivenda; acceso prioritário ás
vivendas sociais para as persoas sen papeis e para as mulleres soas con ou sen
crianzas. .educación
gratuita e de calidade para todas e todos. .creación
de servizos sociais, en particular de servizos de atención onde podan asistir
todas as crianzas e servizos de atención onde podan acudir ás persoas
dependentes. .para
as persoas en paro forzoso: gratuidade do transporte, da electricidade, acceso
á cultura e aos medios de comunicación. .para
todas as persoas con handicaps psíquicos e mentais, acceso a todos os medios
necesários para vivir dignamente. A
instauración dun salário individual mínimo mais suficiente
para vivir unha vida decente, debe ser garantido a todas as persoas ao longo de
toda a súa vida. Unha redución dos gastos militares permitiría
reorientar sumas considerábeis para a satisfación das necesidades
sociais. -Esixiremos
contra as discriminacións: .o
remate das represións antisindicais. .sancións
contra o acoso sexual, baixo todas a súas formas , no traballo. .abolición
das discriminacións en todos os campos económicos e sociais das
mulleres estranxeiras, ou ás mulleres saídas da imigración,
un dereito á residéncia que lle permita ás estranxeiras o
acceso ao traballo legal e a autonomía xurídica, económica
e social. -Esixiremos
medidas en forma de campañas, políticas familiares, dereitos de
parentesco, con o fin de obter a igualdade no reparto das tarefas domésticas
entre homes e mulleres. |
|
|
Polo
dereito a dispoñer do noso corpo e a elexir o noso modo de vida, a nosa
sexsualidade e a nosa orientación sexual. Os
estados deben recoñecernos o dereito que temos as mulleres a dispor do
noso corpo e da nosa vida e deben garantir o acceso á anticoncepción,
ao aborto, á esterilizaçom elexida e á libre elección
da sexualidade. -Esixiremos
polo dereito á contracepción, ao aborto e á esterilización
elexida: .que
os medios contraceptivos que precisen de prescrición médica, sexan
costeados polos organismos correspondentes nos diferentes países, os outros
deben ser expedidos a prezos módicos. .que
as mulleres podan beneficiarse do aborto nas mellores condicións posibeis,
até 12 semanas de embarazo. A posibilidade de abortar mediante medicación
debe estar ofertada en toda Europa. .o
aborto debe ser costeado polos organismos correspondentes de cada país. .que
todas as mulleres dispoñan destes dereitos, incluídas as menores
(sen autorización paterna) e as estranxeiras ( sen condicións de
tempo e de título de residéncia) .que
todas as mulleres podan beneficiarse dos mesmos dereitos canto ao acceso ao parentesco
sexa cal fora o seu xeito de vida ou a súa elección sexual. -Esixiremos
polo dereito a elexir o modo de vida, a sexualidade, a orientación sexual,
contra a violéncia cara as lesbianas: .que
sexa aplicada abertamente unha política de recoñecimento social
das lesbianas, e que se paralise a imposición da norma heterosexual dominante. .que
a violéncia contra as lesbianas sexa recoñecida como unha violación
dos dereitos fundamentais da persoa. .que
as lesbianas disfruten dos mesmos dereitos que as mulleres heterosexuais e non
sufran nengunha discriminación lesbofóbica (aplicación do
artigo 134 do Tratado de Amsterdam). |
|
|
Para
erradicar a violéncia contra as mulleres baixo todas as súas formas. As
Violéncias contra as mulleres e as nenas deben ser recoñecidas en
todas partes como unha violación dos dereitos fundamentais das persoas.
Non poden ser xustificadas por nengunha relixión, prática cultural
ou poder político. Estas violéncias aférranse na idea social
do sexo e non constitúen un "asunto privado" daquelas que son
as súas vítimas. Revela pola contra, un verdadeiro fenómeno
social que se enraíza nas sociedades que son permisivas con estas violéncias.
Enxendran notábelmente consecuencias psicolóxicas, morais, psíquicas
e financeiras que os estados deben ter en conta. Destrúen a dignidade e
a integridade das mulleres e das nenas. Son utilizadas nos conflitos armados para
humillar e aniquilar ás mulleres, marcar o território, desmoralizar
ao adversário e realizar políticas de "purificación
étnica". É intolerábel. Avanzando
nas nosas reivindicacións, iremos harmonizando polo alto as diferentes
lexislacións dos países europeus até situalos a todos ao
mesmo nivel na eficácia da loita contra a violéncia de xénero. Ainda
que despois de duas décadas, a maior parte dos países europeus teñen
un arsenal lexislativo cada vez máis cheo, volvemos a reafirmar que non
é suficiente con votar leis, ainda que sexan boas, o que fai falla é
vixiar a súa aplicación efectiva. -Esixiremos
que organismos independentes incluídas as organizacións de defensa
dos dereitos das mulleres e as asociacións de vítimas, sexan creados
en cada país para exercer un control na aplicación das leis. Por
unha Europa activa na loita contra a violéncia cara as mulleres e as nenas
en todo o mundo. -Pediremos
que os estados que se reclamen defensores dos dereitos humanos condenen todo poder
político, relixioso, económico ou cultural que exerza un control
sobre a vida das mulleres e das nenas e denuncien os rexímenes que non
respeten seus dereitos fundamentais e fagan pressión para que estes estados
apliquen as convencións internacionais sobre dereitos humanos. -Pediremos
que os estados recoñezan a xurisdición da Corte Penal Internacional
e asinen as disposicións internacionais, sobre todo as que consideran a
violación e as agresións sexuais como crimes de guerra. Pediremos
que participen activamente na procura e detención dos acusados que deberán
ser xulgados polo Tribunal Penal Internacional. -Pediremos
que os estados executen planos de acción, programas, e proxectos eficaces
para ponher fin á violéncia de xénero. Estes planos de acción
deben incluir sobre todo os seguintes elementos: prevención, sensibilización
pública, represión dos agresores, "tratamento" dos agresores,
estudos e estatísticas sobre a violéncia de xénero, acollimento
e protección das vítimas, loita contra a pornografia, o proxenetismo
e as agresións sexuais e a violéncia contra as crianzas, acceso
fácil e seguro ao procedimento penal, formación da xudicatura e
da policía e de todos as actores sociais e profesionais implicados na loita
contra a violéncia de xénero. -Pediremos
que sexan creadas, onde non existen, e reforzadas alí onde existen, estruturas
de acollimento, de axuda e aloxamento, centros de crise, de información
e de apoio das mulleres e nenas vítimas de violéncia. -Todos
os sistemas educativos deberán reconsiderarse para eliminar o sexismo e
os estereotipos dos roles, así como da elección sexual, contrários
á igualdade con o fin de promover o respeto mutuo e a dignidade de cada
un e cada unha. Todas as persoas dedicadas ao ensino deben recibir unha formación
neste ámbito. Por
unha mellora nas medidas de procedimento penal. Esixiremos:
-Que as vítimas
dispoñan de dereitos e de procedimentos xudiciais ao menos iguais aos seus
acusados. Deben ter dereito a asisténcia e información ao longo
de todo o proceso xudicial. -Que
os poderes públicos poñan en funcionamento dispositivos de protección
das vítimas da violéncia, coa creación dos mecanismos de
control correspondentes para unha aplicación real. -Proibición
en todos os procedimentos concernentes á violéncia de xénero,
sexa cal sexa, de evocar os antecedentes da vítima (sobre todo psiquiátricos,
de toxicomanía, prostituiçom, relaçons múltiplas e
en xeral todo o relacionado coa vida sexual). -Que
as asociacións de defensa dos dereitos das mulleres podan constituirse
en parte civil ao lado das vítimas. -Proibición
nos códigos de procedimento penal dos diferentes países europeus
de utilizar a mediación penal nos casos de violéncia contra das
mulleres e das nenas. Estas
son infraccións da lei que deben ser tratadas como tal: Contra
a violación. Esixiremos:
-Que sexan incluídas
na definición de violación, a ameaza, o abuso de autoridade, o abuso
de poder, o abuso de confianza e a sorpresa, e non só o uso da forza. -Inscrición
na lei da violación conxugal, e o seu recoñecimento efectivo para
a aplicación da lei. -Que
sexan recoñecidas e se aplique a lei nos casos de violacións nas
relacións terapéuticas e en xeral en todos os casos de relacións
de axuda. Contra
a violéncia doméstica (conxugal) Esixiremos:
-Que sexan inscritas
na lei, e recoñecidas efectivamente para a aplicación prática
da lei, a violéncia conxugal. A lexislación debe integrar sobre
todo a violéncia psíquica e económica. A violéncia
na parella é unha infracción á lei. A responsabilidade do
seu autor debe ser recoñecida. A utilización pola xustiza de procedimentos
de mediación que queiram anular ou minimizar esta responsabilidade, deben
proibirse. -Que
as mulleres imigrantes gocen da autonomía que lles permita librarse dun
cónxugue violento sen perder os seus dereitos, sobre todo en matéria
de nacionalidade e residéncia. Contra
os malos tratos e violéncia sexual. Esixiremos:
-Que sexan inscritas
na lei e recoñecidas efectivamente para a aplicación prática
da lei os malos tratos e a violéncia sexual contra a infáncia. -Que
sexan posibeis as demandas por prexuízos e intereses. A prescrición
cando exista, debe correr desde a data da maioría de idade da vítima
e non desde a data das violéncias. -Que
a crianza ou persoa tutora no seu lugar, poda designar un advogado ou advogada
se fose necesário. Esixiremos:
-Que o acoso sexual
no traballo sexa inscrito na lei e recoñecido efectivamente para a aplicación
prática da lei. -Que
a noción de acoso sexual no traballo sexa ampliada, instaurando a posibilidade
de incriminar a un amigo, un cliente, un paciente. -Que
a noción de entorno de traballo hostil ás mulleres (sexista e machista)
sexa recoñecido xuridicamente e sancionábel. -Que
os empregadores e as empregadoras teñan obriga de instaurar medidas de
prevención e de protección, así como de control da súa
aplicación polos poderes públicos. -Que
o acoso sexual, sexista, e as inxurias sexan consideradas fóra das horas
de traballo. Contra
as mutilacións sexuais. Esixiremos:
-Que as mutilacións
sexuais, que son unha violación dos dereitos das persoas sexan inscritas
na lei e sancionadas efectivamente pola aplicación prática da lei. -Que
os Estados executen campanhas de prevención, de sensibilización
e de información sobre as mutilacións sexuais e as súas consecuéncias,
con os medios financeiros necesários. Contra
os casamentos forzosos. Esixiremos:
-Que as xovenes
ameazadas por un matrimónio forzoso dentro ou fóra de Europa, se
beneficien de axuda xurídica, material e moral que lles permita librarse
deste perigo. -Que
estes matrimónios podan anularse por petición da vítima. Contra
a violéncia sobre as lesbianas. Esixiremos:
-Que as discriminacións
e inxurias lesbofóbicas e homofóbicas sexan sancionadas e que as
asociacións lesbianas podan presentarse como parte civil contra estes actos. -Que
as violéncias exercidas contra as lesbianas por razón do seu lesbianismo
sexan incluídas dentro das circunstáncias agravantes das leis, cando
estas existan. Condenamos
a pornografía, que é unha violéncia exercida contra as mulleres
e as crianzas e pon en prática unha utilización degradante dos corpos
con fins comerciais ou non. Contra
o proxenetismo e o tráfico de mulleres e de crianzas. Esixiremos:
-Que sexa ratificado
por todos os países e aplicado efectivamente a Convención para a
represión da Trata de Seres Humanos e de Explotación da Prostitución
do Próximo, do 2 de Decembro de 1949. -Que
sexa inscrito na lexislación a posibilidade de perseguir aos naturais dun
país, que sexan culpábeis de turismo sexual noutro país. -Que
sexa aplicada a Carta Internacional de Turismo e o Código do Turista adoptados
o 26 de Setembro de 1985 pola Organización Mundial do Turismo: os organizadores
de viaxes para turismo sexual deben tamén estar perseguidos. -Que
sexa ratificado por todos os países e aplicado efectivamente, sobre todo
na súa partida sobre prostitución, a Convención para a eliminación
de todas as formas de discriminación contra as mulleres e o seu protocolo
adicional. | |